Ik heb het geluk dat ik de afgelopen maanden natuuronderwijs heb mogen geven aan alle leerlingen van de basisschool. Dat was voor mij net zo nieuw als voor de leerlingen, maar dat maakte het alleen maar leuker om samen op ontdekkingsreis in de natuur te gaan. Laten we eens kijken wat we allemaal hebben gedaan, want het ware volle en leerzame weken.
We hebben samen woongelegenheid voor egels verzorgd, vogelnestjes gebouwd, geprobeerd om zo stil te staan als een boom, en allemaal een boom of struik geadopteerd. Ook hebben we kriebelbeestjes gezocht, op onze buik gelegen en naar bloemen gekeken, luchtdruk proberen te voelen, wolken gemaakt in een potje én blaadjes zien ademen.
Kortom, we hebben kennis gemaakt met de natuur door de natuur om ons heen te ervaren – aangevuld met theoretische kennis uit het klaslokaal. En wat blijkt dan? Je kan in de les van alles leren, maar stuifmeel wordt pas iets echts wanneer je een bloem aanraakt en je duim opeens geel is. En je ervaart pas echt hoe voedsel wordt geproduceerd als je zelf de groenten oogst en er een salade of ijsthee van mag maken! En ikzelf? Ik heb weer opnieuw geleerd om naar de natuur te kijken met de nieuwsgierigheid van een kind.
In mijn lessen leg ik naast theoretische kennis ook nadruk op empathie voor de natuurlijke wereld om ons heen. De natuur is soms de dupe van ons gedrag, ook al hebben we het zelf niet eens door. Als we zomaar een bloem plukken, kan de plant niet meer groeien, en als we alle blaadjes opruimen heeft de egel geen huisje meer. Soms is dat oké, maar als we er niet eens bij stilstaan, dan hebben we vaak niet eens door wat we missen. Ik ben ervan overtuigd: als we vroeg beginnen met kinderen te leren om verwantschap met de natuur te voelen, gaan we een mooiere en groenere toekomst tegemoet.
Reactie plaatsen
Reacties