Een tijd geleden werd ik benaderd door Spaans taaldocent Judith. Voor haar eigen verjaardag deed ze haar cursisten een vogelwandeling in de Ooijpolder cadeau. Benieuwd wat we hebben gezien? Lees dan verder!
De wandeling
De Ooijpolder zie ik eigenlijk een beetje als mijn achtertuin. Ik kom er al meer dan 10 jaar zeker een keer per week. Niet één bezoek is hetzelfde. Judith en ik besproken de route en besloten langs de dijk naar B&B Het roosje van de Ooij te lopen. We verzamelen bij het Hollands-Duits gemaal. Het is een gevarieerde groep met veel nationaliteiten. Het grootste deel van de groep weet nog niet zo veel over vogels. Zo'n groep vind ik persoonlijk heel leuk, die kan je nog zo veel voor het eerst laten ervaren!
We beginnen bij het gemaal zelf. Wij laten ons zo'n vijf minuten verrassen door de huismussen in de bosjes en de boerenzwaluwen die het gemaal gebruiken als nest. Ik vertel de groep het bijzondere verhaal van de stadsduif die ooit een rotsduif was. De toon was gezet. Iets verder op de dijk stop ik de groep bij twee nestkasten naast de dijk. We hebben geluk, de steenuil is thuis, en zit recht op de best zichtbare nestkast! Zo'n leuk uiltje wil iedereen wel zien, beeldvullend in de telescoop. De consensus is duidelijk: de steenuil is de meest schattige vogel van de dag. We slaan linksaf de dijk af, recht het leefgebied van een van de beste imitators van het vogelrijk in: de bosrietzanger. Deze vogel kan wel 75 andere vogels nadoen, vaak vogels die hij in de winter in Afrika hoort, en vervolgens mee naar Nederland neemt. Iets verderop laat ik de groep hun ogen dicht doen, en proberen zo veel mogelijk verschillende vogels te horen, ook proberen we te bedenken wat ze zouden zeggen. "van mij!" of, "ik ben hier!" of "ik heb zin!" Zo veel verschillende roepjes en zang, we worden er dol van. En dan hebben we de sprinkhaanzanger en spotvogel nog niet eens gehoord.
De soep is nog niet klaar, dus we schieten nog even door. Ik beloof de groep dat we gaan zoeken naar misschien wel de meest zeldzame broedvogel van de Ooijpolder: de grauwe klauwier. Christoph, zelf een vogelaar, licht op. Hij heeft hem nog nooit gezien. Op weg daarheen luisteren we of de nachtegaal zich laat horen, maar het is al bijna middag, en hij heeft er even geen zin in. We speuren alle meidoornstruikjes af, bewegen een beetje, speuren opnieuw, en precies als een deel van de groep al naar de soep loopt vind ik de grauwe klauwier en kunnen de overblijvers hem door de scope bewonderen. Christoph is op een roze wolk. We sluiten af bij het Roosje, waar Judith trakteert op koffie, soep en gebak. Bedankt Judith, voor de mooie ochtend!